Telefonları sevmem, çalan kapıları açmam, tek başıma alışverişe gitmeyi sevmem, dışarı çıkmayı sevmem, ana kuzusuyum, insanlardan korkuyorum, tanımadığım insanların yanında kendimi huzursuz hissederim, sosyofobiğim ben. Anne ve babamdan yardım almak için çok yaşlı, Norveç Hükümetinden yardım almak içinse çok yabancıyım. Bir dönem şair olduğumu da düşünmüştüm. Bu filmi sevmemem için hiç bir neden yok ve daha fazla saçmalamamam için de. O zaman artık yazmasam iyi olur.
